Byli raz trzej wodzowie,
Oni mieć wielkie zdrowie
I ognista woda kochać, lubić pić.
Oni mieć dobry humor
I bez przerwy robić rumor,
I z rozkoszy jak bawoły dzikie wyć.

My być tam, my być tu,
Wielki nasz Manitob,
Ty nam dać, dać ognista woda pić.
My ją pić, pić do rana
Nasza woda ukochana,
My ją pić, my ją pić, a potem paść.
Wielki wódz Mała Kopa,
On być byk, kawał chłopa,
On mieć zawsze dużo, dużo squaw.
On mieć w skalp mało włosa,
Do ognistej mieć nosa,
On się w prerie swego życia rzucać wpław.

My być tam...
Wielki wódz Inchuchuna
Mieć nad głową złota łuna,
Wielki umysłowy z niego być.
On wciąż myśleć, kombinować
Oraz ciągle lawirować,
Jakby tu się tylko dało łatwiej żyć.

My być tam...
Wielki wódz Złote Pióro,
On chcieć zawsze być górą,
On z mustanga jak być mody
Na skalp spaść.
On mieć uśmiechnięta gęba
I świergotać jak ptak zięba,
Gdy ognista woda w niego lać.

My być tam...
Ledwie świt blady wstanie,
Już na ścieżkach są Indianie,
Oni znać ścieżka zdrowia, dobrze znać.
Lać ognista na kaca,
Znów wesoło mieć w glacach.
Ono i tylko samo dobre z życia brać.